Kaikoura, walvis- en dolfijnensafari

11 maart 2019 - Kaikoura, Nieuw-Zeeland

8 maart 2019

Gisteren zijn wij vertrokken uit Christchurch (pas na de middag), onze wagen afgehaald en nog eens in de luchthaven een poging gedaan om onze bagage te pakken te krijgen. En het is gelukt, de reden was dat onze bagage diende gecontroleerd worden omdat er stapbottinen in zaten en er mocht geen aarde aan hangen. Er zat wel een briefje binnenin onze bagage met excuses, maar alles was netjes teruggeplaatst. Einde van dit verhaal. Voor ons was het wel een grote opluchting. En nu onze reis verdergezet naar onze volgende stop.

Vanuit Christchurch rijden wij naar Kaikoura waar wij één nacht zullen logeren in the White Morph. Waar de oceaan en de bergen elkaar ontmoeten, ligt Kaikoura. Het plaatsje situeert zich halverwege Blenheim en Christchurch en is vooral gekend als startpunt voor de whalewatch cruises. Walvissen, dolfijnen en orka’s zijn de attractie van het schiereiland. Kaikoura, dat Maori is voor “eet rivierkreeft”, is van een klein vissersplaatsje tot één van de n belangrijkste toeristische trekpleisters uitgegroeid.

Kaikoura lag op ongeveer 100 kilometer van het epicentrum van de aardbeving bij Culverden. De beving vond plaats net na middernacht en was voelbaar op het hele Zuidereiland. In Kaikoura was de schade groot. Vanuit de lucht is duidelijk zichtbaar hoe onder andere State Highway 1 (SH1) was getroffen door aardverschuivingen. Ook wij hebben dit aan den lijve mogen ondervinden. Overal langs de SH1 zijn er wegwerkzaamheden met soms wachttijden tot gevolg. Aan het einde van de jaren tachtig van de vorige eeuw begon een groepje avonturiers met toeristische activiteiten waarbij men walvissen - voornamelijk mannelijke potvissen - orka's en dolfijnen kon spotten. Dit is de activiteit die wij morgen in de voormiddag zullen doen.

9 maart 2019

De whalewatch tour is geregeld van/naar Kaikoura. Wij vertrekken op 7h15 en varen in de South Bay in de hoop walvissen te spotten. Bij aankomst in de verzamelplaats worden wij er van verwittigd dat de weersomstandigheden niet bijzonder gunstig zijn (hoge golven, regen, stormachtig weer, kans op zeeziekte) zodat wij besluiten toch maar pilletjes tegen de zeeziekte te kopen. Na een veiligheidsbriefing worden wij met de bus naar de haven gebracht en kan de tour een start nemen. In het begin schijnt alles nog rustig te zijn maar eens buiten de haven begint het rollen en stampen van het schip. Als vlug zie ik Roland bleker en bleker worden en ondanks de pilletjes en een aantal pogingen om buiten te blijven in de frissere lucht dient hij zich toch gewonnen te geven en begint het betere spuwwerk. Ruim drie/vierden van de passagiers zijn zeeziek, onze buurvrouw ziet letterlijk groen en de meegevaren verpleegster heeft haar handen vol om iedereen te voorzien van de nodige spuwzakjes. Ondertussen heeft de bemanning via sonar een walvis kunnen spotten en het is dan met een speedy gonzalez vaart dat het schip zich in de aangegeven richting begeeft. En daar is hij dan, een spuitende fontein en de walvis ligt op de wateroppervlakte. Een tiental minuten blijft hij regelmatig spuiten en duikt dan heel gracieus met wuivende staart weer onder. Door de deining en het slechte weer is het onmogelijk geweest om mooie foto’s te maken. Bij de terugkeer wordt het schip plots vergezeld van tientallen dolfijnen die in alle mogelijke richtingen zwemmen en duikelen dat het een lieve lust is. Eens terug aan het land verdwijnt ook het gevoel van de zeeziekte en kunnen wij onze weg verderzetten naar Picton waar wij twee nachten zullen verblijven in de Anchor Down B&B. Tijdens deze verplaatsing kunnen wij nogmaals zien welke schade de aardbeving heeft aangericht. Wij kunnen evenwel genieten van de vele wijnmakerijen rond Blenheim, stadje dat statistisch gezien het meeste aantal zonuren van Nieuw-Zeeland heeft. . Dit is waarschijnlijk ook de reden dat de beste wijnen van het land uit deze streek komen. Het landschap doet een beetje denken aan Zuid Frankrijk. Bergen omlijsten het gebied en vangen de zomerhitte op (temperaturen boven 30 ° C zijn vrij normaal in februari en maart, bij ons was het slechts 21° C).

Foto’s

3 Reacties

  1. Willy Devoldere:
    11 maart 2019
    wow ,geef er een lap op ,bagage terug en verse moed ,genieten maar
  2. Wim Meirlaen:
    11 maart 2019
    Ik herbeleef ons avontuur opnieuw als ik dit nalees! Het zicht van een walvis lijkt de zeeziekte wel waard geweest, niet? Veel plezier verder!
  3. Francois Vlieghe:
    11 maart 2019
    Hebben de verhalen en de foto's bekeken. Zijn al benieuwd naar het vervolg van jullie mooi avontuur.

    Veel plezier en tot ziens.

    Anita en François