Cape Reinga

Vrijdag 29 maart 2019

Op onze laatste dag in de Appledore hebben wij een vlucht geboekt naar Cape Reinga. Wij vliegen langs de 90 Mile Beach waar normaal ook auto’s en autobussen rijden. Het wordt beschouwd als een snelweg en men mag er 100km per uur rijden. Met een huurwagen is dit evenwel niet toegelaten. Wij zien alles dus in een ander perspectief en het is spectaculair vanuit de lucht. Wij landen op het meest noorderlijke vliegveld (op gras). Met een busje bezoeken wij eerst de vuurtoren. Het is niet het noordelijkste puntje van het land maar het voelt wel aan als het eind van de wereld. Het noordelijkste punt ligt rechts van de vuurtoren op de nabijgelegen North Cape: Surville Cliffs. Op een heldere dag biedt het adembenemende uitzichten op zee en op de Three Kings Islands. Natuurlijk niet te zien voor ons wegens de laaghangende wolken. Volgens de mythologie van de Maori beginnen de zielen van gestorvenen hun terugreis naar het land van de voorvaderen op deze plaats. Hier is de poort naar Raroheenga, de onderwereld. Op zijn reis naar het verre vaderland, Hawaiki, bereikt de overledene allereerst de rode Pohutukawa-boom op Cape Reinga. Vervolgens zet hij de reis voort over de kolkende golven, bereikt Three Kings Islands voor een laatste groet en gaat dan richting Irihia de ondergaande zon tegemoet. Hier botsen ook de Tasman Zee en de Stille Oceaan op elkaar.

Hierna gaat het naar Tapotupotu beach waar wij een korte lunch krijgen. Hierna gaat het naar de Giant Sand Dunes, duinen tot wel 200 meter hoog waar men kan zandsurfen. Natuurlijk moet dit geprobeerd worden. Na een steile klim, niet voor oude pépés die denken nog jong te zijn, kan men op een surfbord gaan liggen en aan hoge snelheid de duin afsuizen. Wij keren terug door de rivier naar het vliegtuig. Een unieke ervaring. Wij keren terug langs de oostelijke kust van het Noordereiland en vliegen over verschillende eilanden. Uiteindelijk komen wij opnieuw aan in de Bay of Islands. Het spijtige van deze dag is dat het aanvankelijke uur niet gerespecteerd kon worden wegens een depressie in het Noorden. Tevens wil men geen enkel risico lopen met toeristen en er wordt dan ook niet gestart vooraleer men en zeker van is dat alles veilig zal verlopen.

Maar opnieuw hebben wij kunnen genieten van de ongelofelijke pracht van de natuur van Nieuw-Zeeland.

A apopo ka haere ano matou (en morgen reizen we verder)