Collingwood en het Abel Tasman NP

12/03/2019

Na een hartig ontbijt vertrekken wij uit Collingwood naar Cape Farewell. Het is het noordelijkste punt van het Zuidereiland, ongeveer grenzend aan Foxton op het Noordereiland.  Het is een woeste, winderige plek met onder andere Fossil Point, dat erkend wordt als de basis van Farewell Spit . Farewell Spit is een smal zandspit aan het van de Goldend Bay (Gouden Baai).  Het staat bekend bij de Māori als Tuhuroa en loopt oostwaarts van Cape Farewell , het noordelijkste punt van het eiland.  Het ligt ongeveer 50 kilometer ten noorden van Takaka en 20 kilometer van Collingwood .  Het kleine dorpje Puponga staat dicht bij het westelijke (landwaartse) uiteinde van het spit. Het is de langste zandspit in Nieuw-Zeeland, die zich uitstrekt over ongeveer 26 km boven zeeniveau. De noordkant van de duinen is steiler en onstabiel en wordt voortdurend blootgesteld aan de heersende winden die gemiddeld meer dan 25 km / u bedragen.  De zuidkant met uitzicht op Golden Bay is stabieler en grotendeels bedekt met vegetatie.  Het tij kan hier maar liefst zeven kilometer achteruitgaan en zo'n 80 vierkante kilometer slikken blootleggen, een rijke voedingsbodem voor de vele zeevogels in het gebied, maar ook een valstrik voor vaak gestrande walvissen.  Om de drie of vier jaar wordt aan het spit een luipaardzeehond gespot.  Meestal te vinden rond het pakijs van Antarctica is het bekend dat ze het vasteland van Nieuw-Zeeland bezoeken, vooral in de winter.  Het zijn meestal de jongere dieren die deze lange afstanden afleggen. Deze Leopard Seal zijn een van de weinige zeehonden die warmbloedige prooien eten, inclusief andere zeehonden. En alleen de orka ligt hoger in de voedselketen in hun eigen wateren rond Antarctica.  Er zijn ook een paar geregistreerde aanvallen op mensen. Fossil Point wordt erkend als de basis van Farewell Spit en wordt zo genoemd omdat hier een aantal voorhistorische dieren werden gevonden. Elk jaar trekt Farewell Spit duizenden migrerende zeevogels aan om zich te nestelen en zich te voeden met de vruchtbare zandplaten.  De Australasian Jan-van-Gent kolonie, te vinden voorbij de vuurtoren (Pilar Point Lighthouse), is Nieuw-Zeeland's nieuwste vasteland jan-van-gent kolonie.  In tegenstelling tot anderen, die zich meestal op hoge rotsachtige ontsluitingen bevinden, bevindt deze kolonie zich op het zand, bijna op zeeniveau.  Misschien niet het beste idee in termen van stijgende zeespiegel en stormvloeden, het is een handige plek om te vissen en hun jongen groot te brengen.  Het is ook de snelstgroeiende Gannet Colony in Nieuw-Zeeland. Aangezien evenwel men op de Farewell Spit kan komen met een gids en een vooraf geboekte trip, bleven wij verstoken van deze prachtige vogels. Verder op de Spit ligt nog een vuurtoren bijna aan het zeewaartse uiteinde van Farewell Spit.  De bouw begon al in 1869 bij de eerste vuurtoren, maar omdat deze van hout was gemaakt, ging deze snel achteruit in de met schuurzand beladen winden die over dit blootgestelde terrein brullen.  Een nieuwe stalen vuurtoren werd gebouwd in de jaren 1890 en is nog steeds in gebruik, hoewel nu op netstroom met een geautomatiseerd licht.  De kleine gemeenschap van huizen aan de voet van het spit vertelt over een rijke geschiedenis van vuurtorengezinnen die daar in de loop van de tijd wonen en gewoond hebben.

Hierna rijden wij naar het Abel Tasman National Park. Opnieuw passeren wij de Te Waikoropupū Springs. Het zijn de grootste zoetwaterbronnen in Nieuw-Zeeland, de grootste koudwaterbronnen op het zuidelijk halfrond en bevatten een aantal van het helderste water dat ooit is gemeten. Te Waikoropupū Springs of beter bekend als de Pupū Springs ontladen 14.000 liter water per seconde. De kwaliteiten van het water van Te Waikoropupū Springs zijn van aanzienlijk wetenschappelijk belang.  In 1993 voerde het Nationaal Instituut voor Water en Atmosfeer (NIWA) optische metingen uit onder water en ontdekte dat het zicht 63 meter was. Dit is heel dicht bij optisch zuiver water, met duidelijker water dat alleen te vinden is onder de bijna bevroren Weddellzee van Antarctica.  De helderheid van het water is het resultaat van natuurlijke filtering voorafgaand aan de opkomst van het water bij Te Waikoropupū Springs.

Na een bezoek aan het Abel Tasman Memorial rijden wij verder naar Anatimo, waar wij een wandeling maken naar de Wainui Falls. Opnieuw wordt een aanslag gepleegd op onze kuitspieren en billen. Na ruim 2 km klimmen worden wij beloond met een schitterend uitzicht op de waterval. Maar dan moeten wij ook weer terug. Spijtig genoeg zit het weer niet mee en dienen wij de ganse tijd in een miezerige regen te lopen. Na nog een eind verder gereden te hebben, besluiten wij terug te keren en nog een bezoek te brengen aan  Takaka. Het is het belangrijkste centrum voor de noordwestelijke hoek van het Zuidereiland.

Morgen reizen we verder naar Westport

Kia Ora